فلوکولانت ها
فلوکولانت خود به دو دسته ی کلی آلی و معدنی تقسیم می شوند. از نمونه های معدنی این لخته ساز ها می توان به ترکیبات آلومینیوم و یا آهن اشاره نمود. در سال های اخیر به دلیل اثبات اثرات منفی نوع معدنی این مواد بر سلامتی ( به دلیل افزایش یون های معدنی موجود در آب ) از آن ها کمتر استفاده می شود و نوع آلی این مواد جایگزین انواع معدنی گردیده است.
لخته سازهای پلیمری به طور معمول از هیدروکربن های بلند زنجیر تشکیل شده اند. این پلیمر ها شامل چندین واحد تکرار شونده مونومر می باشند و بسته به این مونومر ها وزن مولکولی متغیری از 5 تا 20 میلیون دارد. وزن مولکولی این مواد به طور قابل توجهی از کواگولانت ها بیشتر است. بسته به خواص موجود، این ماده می تواند خنثی، آنیونی و یا کاتیونی باشد. ولی در اغلب موارد از نوع خنثی و یا آنیونی برای عملیات تصفیه ی آب استفاده می نمایند.
فلوکولانت غیر یونی پلیمری بلند زنجیر از پلی اکریل آمید است که از مونومر های اکریل آمید ساخته شده است. اکثر فلوکولانت های کلیدی در صنعت کوپلیمر های اکریل آمید و سدیم اکریلات می باشند. کوپلیمر های اکریل امید-اکریلات به علت وجود گروه های کربوکسیلات با بار های منفی در پلیمر ،آنیونی می باشند. نسبت اکریلات سدیم به اکریل امید مقدار آنیونی بودن آن را تعیین می کند. افزایش مقدار سدیم اکریلات موجب به وجود امدن فولوکولانت با شارژ منفی بیشتر می شود .
استفاده از این مواد به چه صورت انجام می شود؟
کواگولانت به آب افزوده می شود تا ذرات معلق موجود در آب مانند خاک رس و مواد آلی را خنثی نماید. پس از عملیات خنثی سازی ذرات معلق به یکدیگر می چسبند و میکروفلوک ها را تشکیل می دهند. با این حال این ذرات همچنان برای دیده شدن با چشم مسلح بسیار کوچک می باشند. باید توجه نمود که اختلاط بیش از حد بر انعقاد تأثیر نمی گذارد ، اما عدم اختلاط کافی این مرحله را ناقص می کند. این مرحله rapid-mix (مخلوط سریع) نامیده می شود و معمولا 1 الی 3 دقیقه به طول می انجامد.
سپس در طی فرایند فلوکولاسیون ذرات درشت تر و قابل مشاهده می شوند. به این مرحله slow mixing مخلوط آهسته گفته می شود. برخورد ذرات موجب می شود تا ترکیبات درشت تری به وجود آید و ماکروفلوک ها به وجود آیند. پلیمرهای با وزن مولكولی بالا (كمك منعقد كننده ها ) در این مرحله می توانند به محلول اضافه شوند تا به برقراری پل ، اتصال و تقویت ذرات ، افزایش وزن و افزایش سرعت كمك نمایند.
در نهایت پس از رسیدن ذرات به اندازه و مقاومت بهینه ، آب برای فرآیند جداسازی (رسوب ، شناور سازی یا تصفیه) آماده می شود. زمان تماس برای لخته سازی از 15 یا 20 دقیقه تا یک ساعت یا بیشتر برآورد می شود.